KÖTÜYÜZ DOSTLAR

Kötüyüz dostlar, çok kötüyüz. Saf sevgiye namüsait hayatlar üretmiş kadar kötüyüz. Sırf beceriksizliğimizden tedavisini bulamadığımız hastalıklar kadar kötüyüz. Sahibi olmadığımız topraklara benim diyebilecek kadar kötüyüz. Açlığı bilmeyecek, tokluğa erişemeyecek kadar kötüyüz.
Bir kadın annemiz olmamış kadar erkek, bir adam babamız olmamış gibi kadın olacak kadar kötüyüz. Kadını evde hizmetçi, adamı işte köle, insanı insana köle edecek kadar kötüyüz. Bir kadına sıcacık bir anne dememiş, bir adama güven dolu babam dememiş ve hiç çocuk olmamış gibi kötüyüz. Bakmayı beceremediğimizden sokaklara saldığımız çocukların tecavüze uğramışlığının çaresizliğini bilmeyecek, tecavüz edilmişlere sevgi duyamayacak, onları öteki yapacak kadar kötüyüz. Kendimizden başka herkesi yok sayacak bir zavallılık kadar kötüyüz.
Kötü olduğumuzu anlayamayacak, tek kelimelik hayattan ders almayacak kadar kötüyüz. O muhteşem hayatlarımızın dar kafesinden bir an kafamızı çıkarıp sefil hayatları görmeyecek ve artık bunu çok da önemsemeyecek kadar kötüyüz. Durup düşünmeye vakit ayırmayacak, tükettiklerimizin tükettikleri olacak kadar kötüyüz. Öğretmenin öğrencisine, kendine hakimiyetsizliğinden vurduğu gamsız tokatlar kadar kötüyüz. Aşık olamayacak, üzülemeyecek kadar kötüyüz. Ve artık kötü olduğumuzdan kötü hissetmediğimiz kadar kötüyüz. İyiyiz dostlar, bu kötü olmak işinde hiçbir işte olamadığımız kadar, iyiyiz.