Bugün bir şair öldü diye
yasını tutuyorlar ahalice.
Hele biri var ki şöyle seslendi;
"ölmeseydi kim olduğunu bilmeyecektim,
hiç duymamıştım bile adını"
Senin de duyacak sözlerin var
ama susma cevabından
nasibini alanlardan ol istedim.
Şairi okumadan şiire yorum yapılmaz,
demedim yüzüne.
Üzülmesin istedim işte.
Her gün bir şair ölüyor bu civarda.
Herkes çocuğuna işçi çağrısı yapınca
her gün bir yazar boğuyor kendini.
Bu civarda yani...
İletişim çağında gezinen bir gezgin,
ellerinde kepekli kirpikleri
ovalarken dökmüş
bilmeden ödediği bedelleri
yerlere, göklere.
Bugün bir şair daha öldü çocuk,
bu civarda yani.
Hadi geçmiş olsun,
İki çift diyeceği olan birinden
kurtulmuş oldu dinlemeye duvaklı kulaklar,
sizin adınıza geçmiş olsun yani.
Bir hastalıktan daha kurtulmuş oldunuz,
o civarda...
Gel yanıma otur şair,
sana yer çok bu masada.
Her ne yazıyorsan, neye titriyorsa kalemin,
konuşalım gitmeden önce.
Şimdi anlayayım kıymetini de
bir şeye benzesin yokluğun da.
Bugün bir şair daha öldü.
Gel dinle de
yokluğun pişmanlık getirmesin sonra.
Eşelediğin fideleri az kenara koy.
Bırak kalsın meyve ağaçta.
Yoruldun artık,
bir ömür didinip durdun.
Gök bile yoruldu artık.
Her gün bir şair ölüyordu.
Bu civarda yani,
geçerken göz gezdirdiğin
her durakta...
Bir akşam vakti dolanıyorum internet diyarında.
Sosyal ağın sokakları yankılanıyor adeta.
Şair yolun sonuna gelmiş.
Posta kutuları dile gelmiş artık soruyor;
düşüncen nedir?
Çağlar değişti, anneler her gün şair doğuruyor.
Duraklar şair dolu, herkes düşünür.
Oğuz Atay'ın kabilesine tutunan birçok genç,
tutunduğu dala su döküyor, tepelerden.
Tutunmayan herkes şair, yazar, düşünür.
Diline sağlık ama kabileden biri daha veda etti.
Çağın hızı inanması güç durumda,
kimileri için...
Ahmet Erhan söze geldi;
"gidiyorum dostlar kalın sağlıcakla"
Makine bile ne düşünüyorsun diye sorunca
tutamadım kendimi, kalıplara tutunmaya kalemim.
