Zaten bir lokma ile doyar küçük karnın
korkusundan çaresiz bırakma kendini
Bil seni sen edenleri kaybetme seni
Hiçlik korkusundan
aptal eyleme kendini
Kör beyne göz görse ne fayda
ruhundan yoksun bir bedene
Çetrefili aramaktan görmedin çareyi
Hiçlik korkusundan
aptal eyleme kendini
Gerçek bir rüzgâr gibidir bilesin
Ona tükürdüğünde vurur yüzüne cehaletin
Var olmak için değil midir ilmin?
Hiçlik korkusundan
aptal eyleme kendini
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder